کتاب خاطرات یک دیوانه و داستان‌های دیگر

برشی از کتاب:
پس داستان زندگی خود را خواهم نوشت، چه حیاتی! اما آیا زیسته‌ام؟ جوانم، چهره‌ای بی‌شکن دارم و قلبی عاری از شوق. آری، چه آرام بود، چه شیرین و شاد به نظر می‌رسید، آرام و ناب! آه! آری، آرام و ساکت، مانند مقبره‌ای که روح جسدِ مدفون در آن باشد.
چنان‌که باید‌وشاید نزیسته‌ام: جهان را نشناخته‌ام، یعنی نه دلبری داشتم و نه متملقی، نه خدمتکاری و نه خدم‌وحشمی، به‌قول معروف وارد جامعه نشده‌ام، زیرا همیشه در نظرم جعلی و پرهیاهو، پرزرق‌وبرق، ملال‌آور و تصنعی بود.
باری، زندگیِ من وقایع و رویدادها نیست، زندگی من تفکرم است.
این تفکر چیست که اکنون در سن‌وسالی که همه می‌خندند، شادند، ازدواج می‌کنند و عاشق می‌شوند، در سنی که افرادی پرشمار از تمام عشق‌ها و فتح‌ها سرمست‌اند، نورهایی بسیار می‌درخشند و جام‌ها در ضیافت پر می‌شوند، مرا سوی تنهایی و عریانی سوق می‌دهد؟ نسبت به تمام الهامات و شعرها سردم، احساس می‌کنم در حال احتضارم و بی‌رحمانه به این احتضارِ آرام می‌خندم، مانند آن اپیکوری که رگ‌های خویش را گشود، در وانی معطر فرورفت و خندان مُرد، یا چون کسی که سیاه‌مست از مجلس عیش‌ونوشی که خسته‌اش می‌کند، بیرون می‌زند.