کتاب نمی توانی به من آسیب بزنی

در سال 1981، کلاس اول ابتدایی بودم و در مدرسه نمی توانستم خودم را پیدا کنم. نه بدان جهت که درس ها سخت بود (حداقل هنوز به آن حد نرسیده بود) بلکه چون نمی توانستم بیدار بمانم. صدای افتان و خیزان معلم برایم یک لالایی بود. دستانم روی میز بالش نرمی را می ساخت و حرف های تندش (وقتی من را در حال خوابیدن می یافت)، مانند یک خروس بی محل بود که ساکت نمی شد. آن ها زبان و مفاهیم را با سرعت بالایی فرامی گیرند و مبنایی را برای فراگیری مهارت های مادام العمر. مانن خواندن و نوشتن و ریاضیات پایه می سازند؛ اما چون شب ها کار می کردم اغلب صبح ها تمرکز نداشتم…