کتاب درد همیشه راه را نشان می‌دهد

برشی از کتاب:

“هر انسانی منحصربه‌فرد است. هر انسانی روندی خاص برای به تکامل رسیدن دارد. رسالت و معنایی که روی زمین دارد، مختص خود اوست. دقیقاً مثل اثر انگشت ازاین‌رو سفر هرکسی هم متفاوت از دیگری است. راه کسی ممکن است ایدئال دیگری نباشد. هر تجربه ممکن است در هر فردی به آزمونی متفاوت تبدیل شود. چه بسا کسی با یک آزمون از نو متولد شود و دیگری باعث تأخیر خود شود و خود را به آن آزمون گره بزند. هر دوی آن‌ها تکالیف متفاوتی از وضعیتی یکسان بر عهده گرفته‌اند. نه خوب و نه بد، نه درست و نه غلط درنهایت هر دو آنچه را بدان نیاز داشته‌اند، یافته‌اند.
مولانا هم بیان می‌کند که هر کسی در زمان بخصوصی در این عشق خواهد سوخت. این مسئله قطعاً با سطح تکامل او در ارتباط است. گاهی کسی با از دست دادن عزیزترین فردش هم نمی‌سوزد، گاهی کسی مالش را می‌بازد و خاکستر می‌شود. نمی‌توانیم بگوییم یکی درست و یکی غلط است. هر روح تقدیر رشد و تکامل خود را از سر می‌گذراند. نمی‌توانیم به کسی بگوییم چرا با از دست دادن عزیزترینت نسوختی و خاکستر نشدی! از کجا بدانیم که چندین‌بار از چه خاکسترهایی دوباره زاده شده است. حقی برای قضاوت و سرزنش کردن او نداریم. رابطۀ او با پروردگارش شخصی است. حتی نمی‌توانیم به کسی بگوییم چرا به‌خاطر اینکه کمی از اموالت را باخته‌ای، آن‌قدر سوختی و خاکستر شدی! از کجا بدانیم با کدام ترس‌هایش آزموده شده است؟ در این مورد هم اجازۀ قضاوت و سرزنشش را نداریم.”

کتاب درد همیشه راه را نشان می‌دهد به نویسندگی هاکان منگوچ و ترجمه‌ی فائزه پورعلی از انتشارات نسل‌ نواندیش چاپ شده است.