کتاب سیاه سفید

هابوی سیزده ساله به خاطر داشتن چشمهای روشن، موهای زرد و پوست سفید، همیشه با دیگران فرق داشته. پوست او نه مثل افراد خانواده اش قهوه ای است، نه مثل سفیدپوست هایی است که برای فتح کوه کلیمانجارو به آنجا می آیند؛ بلکه از آن پوست هایی است که زیر آفتاب خیلی سریع میسوزد و او را مجبور میکند تا همیشه در دل سایه ها مخفی شود. از آن پوستهایی که باعث میشود بچه های مدرسه او را پسر شبحی صدا کنند.
اماآصو، خواهر عزیز او، پسر طلایی صدایش میکند. او تنها عضو خانواده است که هابو را دوست دارد. دو برادر بزرگتر هابو او را دست می اندازند، مادرش به سختی میتواند به اون نگاه کند و پدرش که نتوانسته او را بپذیرد، سالها پیش خانواده را به حال خودش رها کرده است. هابو و خانواده اش بعد از ناکامی در اداره ی مزرعه شان مجبور میشوند دهکده ی کوچکشان را ترک کنند و به موانزا، که شهری بندری است، پناه ببرند. آنجا هابو میفهمد که اسم دیگری هم دارد: زال. اما در موانزا زالها را میکشند. آنها معتقدند اعضای بدن زالها خوش شانسی می آورد، طولی نمیکشد که مردی ترسناک، هابو را تعقیب میکند. هابو باید برای نجات جانش فرار کند. او نمیداند که آیا هرگز به جایی امن خواهد رسید یا نه…
سیاه سفید روایتی تاثیرگذار و به یادماندنی از امید و تلاش برای زنده ماندن است.