کتاب حماسه یاسین

یک شب بیدار شدم و دیدم کسی در اتاق نیست! رفتم بیرون، چون معمولاً صابون در دستشویی نبود، کورمال کورمال به داخل تدارکات دسته رفتم. ناگهان یکه خوردم، پشت کارتن های تغذیه، قامتی بلند ولی خمیده با گردنی کج دیدم. رفتم داخل. زیر نور مهتاب، با چهرۀ ملتهب و گریان و دستان به التماس بلند شده مسعود هم نوا شدم. در قنوتش داشت تند تند با اشک و ناله مناجات شعبانیه را از حفظ می خواندم و اشک می ریخت. دیگر نیازی به صابون نبود! شسته شده بودم و پاک.