شعبان جعفری معروف به شعبان بی مخ نامی آشنا در تارخ ایران و دورۀ پهلوی است. وی از جمله افراد فرودست جامعۀ ایرانی بود که دست روزگار اورا گرفت و برکشید و هم صحبت و همنشین طبقه فرادست یا حکومتگران کرد.
این برکشیدۀ دست روزگار نه از سواد درست و حسابی بهره ای داشت و نه اهل حرفه ای یا هنر و صنعتی بود. تنها هنر او بی پروایی، دریدگی، قلدری و زورگویی به هم طبقه ای های خویش و ضعیفان و محکومان و تمکین بی چون و چرا و نوکری نسبت به فرادستان و حاکمان بود. همین ویژگی وی موجب گردد تا توجه طالبان قدرت به وی جلب شود.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.