کتاب مردی به نام اوه

“عاشق شدن” مثل اسباب کشی به یه خونه ی جدیده. وقتی یه خونه جدید می خری، اول عاشق همه ی چیزای تازه اش می شی. هر روز صبح، از اینکه همه ی این خونه مال خودته سر ذوق میای. هر لحظه دلت شور می زنه که نکنه سر و کله ی یه نفر پیدا بشه و بگه که اشتباه شده، و از اول قرار نبود که تو صاحب یه همچین خونه ی شگفت انگیزی بشی، و بعد، زمان می گذره… و دیوارهاش هوازده میشن، چوب هاش پوسیده می شن و همه جای خونه پخش می شن و اینجاست که تو کم کم، نه عاشق بی نقصی این خونه، که عاشق همه ی نقص هاش میشی. کم کم همه ی سوراخ و سُنبه های خونه رو بلد می شی. یاد می گیری که وقتی هوا خیلی سرده چطور کلیدو توی قفل بچرخونی که گیر نکنه، یاد می گیری که کدوم یکی از سرامیک ها، وقتی که روش راه میری، صدا می ده و اینکه درهای کمد رو چطور باز کنی که جیغشون بلند نشه. این ها، همه ی اون رازهای کوچیکه که به جز تو هیچ کس نمی دونه و تو رو “عاشق” خونه ی خودت می کنه.