کتاب بایقوش

مهرعلی خم می شود تا ساکش را بردارد. یکدفعه چیزی تو چشمانش جا می گیرد که یک لحظه می ماند. پرنده بزرگ است؛ بزرگ تر از یک کبوتر؛ در یک قفس فلزّی، دورتر از کبوترها، گوشه ی تاریک مغازه، تک وتنها، با صورتی گرد و صاف، و چشمانی درشت و قرمز. که صاف و پرسشگر توی چشمان مبهوت مهرعلی زل زده است.