کتاب رویاهای خطرناک

پلام صدای محوی شنید که اسمش را صدا میزد؛ به قدری محو که ممکن بود آن را نشنود. صدا میگفت: «پلام؟ پلام کجایی؟»
«آرتم!» شتاب زده به چپ و راست چرخید تا منبع صدا را پیدا کند.
آرتم گفت: «باید از برسمر بری.» صدایش در صدای باد گم میشد. باد شدیدتر شده بود. پلام دست به سینه، بازوهایش را گرفته بود و می لرزید. باد موهای تیره رنگش را به یک طرف سرش می کشید. آرتم ادامه داد:«باید بزنی بیرون.»
پلام به سمت در دوید و دستگیره ی سنگین چوب بلوط را کشید. در کوچک ترین حرکتی نکرد. از آرتم پرسید:«چطوری؟ تو چطوری زدی بیرون؟»
صدای غرش بلندی شنید. وقتی بیرون را نگاه کرد، میان آسمان خاکستری و برگ های سرگردان در هوا، سایه ی تاریک و لرزان یک هیولا را دید.